เอาสิตบเลย

บอกแล้วว่าวรรณไม่กล้าตบเขาแน่นอน อานนท์กระหยิ่มในใจ

ตบสิครับวรรณ
ตบให้สมกับความผิดที่พี่เคยทำให้วรรณเจ็บ  คนพูดยิ่งได้ใจเมื่อเห็นอีกคนมีแววตาที่เปลี่ยนไป

ฉัน...
วีรวรรณยืนเม้มปากพูดอะไรไม่ออก เกิดมาเธอก็ไม่เคยลงไม้ลงมือกับใครเลยสักครั้ง

ไม่ตบใช่มั้ย
ถ้าไม่ตบพี่ก็จะถือว่าวรรณให้อภัยพี่แล้วนะครับ

อานนท์พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
มือใหญ่เอื้อมมาจับมือหญิงสาวอย่างถือวิสาสะอีกครั้ง

ในที่สุดเขาก็สามารถเอาชนะใจเธอได้
ชายหนุ่มนึกอย่างกระหยิ่มในใจ

เพียะ
! เพียะ !

เสียงฝ่ามือกระทบแก้มชายหนุ่มเต็มแรงสองทีติด

วรรณตบพี่
? 
 อานนท์ถามอย่างตกใจระคนประหลาดใจ

แค่ตบมันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับสิ่งที่คุณเคยทำไว้กับฉัน
มันเป็นบาดแผลที่ติดลึกอยู่ในใจฉัน

ไม่ว่าคุณจะทำยังไงมันก็ไม่มีวันลบเลือนได้หรอก&

ชายหนุ่มต้องตะลึงตาค้าง
หลังจากที่เขาพูดพล่ามอยู่คนเดียวมาหลายนาที

สิ่งที่คุณทำ
คุณอาจจะรู้สึกว่ามันไม่หนักหนา แต่สำหรับฉันมันแสนสาหัส แล้วการท้องไม่มีพ่อ

สำหรับคุณมันอาจจะไม่ได้เป็นเรื่องน่าอับอาย
แต่สำหรับฉันมันคือความอัปยศของชีวิต

วีรวรรณพรั่งพรูคำพูดที่อัดอั้นมาแสนนานออกมาอย่างคนที่หมดสิ้นความอดทน

วรรณ
!