ใครกันที่บอกว่าหนุ่มโสดทายาทมหาเศรษฐีไม่มีวันที่จะลงเอยกับสาวรับใช้ธรรมดาๆ

‘มินตรา’ รู้สึกยินดีและเต็มใจที่ ‘คุณท่าน’ ที่เธอเคารพ
เสนองานดูแลความเรียบร้อยของบ้านให้

ซึ่งหน้าที่นี้คงจะราบรื่นไปได้ด้วยดี หากไม่ใช่เพราะเขา ‘นายน้อย’ 

หลานชายคนโปรด ทายาทเพียงคนเดียวที่เธอยอมรับว่าไม่ต้องการสมาคมด้วย

หากเมื่อได้สบสายตาคมกริบที่ทำให้หัวใจเต้นระทึกของเขาจากการเผชิญหน้าอย่างไม่ทันคาดคิด

มินตราก็ถูกขโมยหัวใจ (ไปเรียกค่าไถ่พิศวาส) อย่างง่ายดาย

แต่เธอจะยอมรับความรู้สึกนี้ได้อย่างไร เมื่อเธอและเขาอาศัยอยู่ในโลกคนละใบอย่างสิ้นเชิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณย่ารู้เรื่องนี้เข้า
และมีคำสั่งให้เขาแยกจากเธอไปเรียนต่อต่างประเทศ!

นับตั้งแต่วันที่ ‘ภาคิน
พิบูลย์โยธิน’ ได้สบดวงตากลมโตสุกใสของสาวน้อย

ชายหนุ่มก็รู้ทันทีว่าเขากำลังเสียการควบคุมตัวเองและตัวตนที่เคยเป็นอยู่...

ในขณะนั้นความคิดที่ผุดเข้ามาในหัวมีเพียงแผนการ!...

แผนการที่จะทำให้เด็กสาวในปกครองของคุณย่ากลายมาเป็นผู้หญิงในปกครองของเขาแต่เพียงผู้เดียว

ยิ่งได้รู้จักตัวตนของเหยื่อสาวที่ตั้งใจจะลวงล่อ
ก็ยิ่งตระหนักว่าเธอมีอะไรมากกว่าที่เขาเคยคิด

ความดีงามและความไร้เดียงสาที่ผสมกลมกลืนกันเป็นตัวเธอ

ดึงดูดความสนใจของเขาจนไม่อาจละสายตาจากเธอได้

และก่อนที่เขาจะรู้ตัว
หัวใจของทายาทมหาเศรษฐีก็ทรยศต่อเจ้าของเสียแล้ว

เพราะมันรู้ดีว่าต้องการเพียงแต่เธอ ไม่ว่าจะต้องจ่ายด้วยอะไรก็ตาม!

“หอมจัง หอมทั้งข้าวต้ม หอมทั้งคนทำ” 

ภาคินหยอดคำหวานขณะใช้ริมฝีปากหยักไล่งับปลายนิ้วเรียวที่ยกขึ้นกางกั้น

จนเจ้าของต้องยอมดึงมือออกเพื่อหลีกหนีกิริยาชวนวาบหวาม

“ไหนขอมิ้นท์ดูหน่อย หายไข้หรือยัง” มินตราใช้หลังมืออังบริเวณหน้าผากก่อนค่อยๆ
แตะสัมผัสตามตัว

“ยังเลยครับ พี่ยังรู้สึกตัวรุมๆ” เสียงทุ้มยังคงเว้าวอนออดอ้อนไม่เลิก
สายตาคมจับนิ่งที่กลีบปาก

“ตัวก็ไม่ร้อนแล้วนี่คะ”

“ใครบอก ที่มันรุมๆ น่ะเพราะคนในอ้อมกอดพี่นี่ต่างหาก 

ถ้าอยากให้หายต้องได้ยาที่ชื่อมายมิ้นท์ครับ”

“พี่คิน” มินตราอุทานตกใจเมื่อจู่ๆ 

ก็ถูกวงแขนแข็งแรงช้อนอุ้มร่างบางลอยละลิ่วอย่างง่ายดาย

“ไปที่ห้องของเราดีกว่านะครับ” ภาคินกระซิบเสียงแหบพร่า 

เมื่อสบเข้ากับแววตาไหวระริกของคนในอ้อมกอด 

“หรือมายมิ้นท์อยากเปลี่ยนบรรยากาศครับ”