เธอเป็นสาวแปลกหน้าที่ต้องเป็นเจ้าสาวของเขา

 เมื่อเขาพบเธอ ความตั้งใจจะอยู่ห่างๆ เธอก็เปลี่ยนไป ทว่า...

ด้วยความฝังใจมีอคติกับการแต่งงาน
เขาจึงเกือบเสียเธอไป

       “ทรงโปรดให้หม่อมฉันอยู่ต่อจริงหรือเพคะ”

       “ไม่ใช่แค่อยากให้อยู่ต่อหรอกนะ แต่อยากให้อยู่เอามากๆ
เชียวล่ะ รู้ไหมฮันนาห์”

       หยดน้ำตาไหลรื้นขึ้นมาปริ่มที่ขอบตา
สีหน้านั้นบอกให้รู้ว่าเธอเริ่มเชื่อคำพูดเขาขึ้นมาบ้างแล้ว “จริงหรือเพคะ”

       เขาพยักหน้า รู้สึกเหมือนจะสำนึกขึ้นมาเล็กน้อย “นี่ฉันบอกช้าเกินไปหรือเปล่า”