กองกำลังสิบสามแคว้นห้าสายทางถือโอกาสที่ขอบชมฟ้าอ่อนแอเข้าโอบล้อมโจมตี แต่หารู้ไม่ว่าภูผาที่ยิ่งใหญ่ใช่จะยอมถูกทำลายได้โดยง่ายดายเพียงนั้น



หลังจากเริ่มมีกำลังวังชา อวิ๋นซื่อเทียนออกบัญชาการรบด้วยตนเอง สร้างขวัญและกำลังใจให้เหล่าทหารและอาณาประชาราษฎร์ต่างฮึกเหิม! สู้ไม่ถอย! ไม่หวั่นเกรง!



อีกทั้งลั่วอวี่ที่รีบรุดมาไกลนับหมื่นลี้ก็คอยส่งกองกำลังเสริมและลอบช่วยเหลืออย่างดียิ่ง



แม้ไม่อาจปรากฏกายให้โดดเด่น ทว่าท่ามกลางความเหน็บหนาว ท่ามกลางการเข่นฆ่าสังหารดังสนั่นฟ้าสะเทือนดิน สองสายตาพลันสบประสานข้ามผ่านปราการทั้งปวง



กี่วันคืนที่ไกลห่าง ก่อความคะนึงหามากล้นเข้ากัดกินใจ เหตุใดยามได้พบกันอีกครา... กลับทำได้เพียงแค่สบตาเท่านั้น!