กมลาสน์ ‘รู้’ ว่า ศรุตอยู่ที่ไหน...

หน้าเมรุมีไม้ใหญ่ต้นหนึ่งแผ่กิ่งก้านสาขาราวกับกลายเป็นร่มคันยักษ์ ท่ามกลางแสงสลัวของเวลาเริ่มวัน ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เขาเงยหน้ามองตัวอาคารหลังเล็กและปล่องสูงตรงหน้า ผู้มองสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้า ความกังขา...ศรุตคงสงสัยว่าเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นกับชีวิตของเขาได้อย่างไร

คำถามในใจของเขาคือคำถามที่ไม่มีใครให้คำตอบได้ หลายเรื่องในโลก หลายเรื่องในชีวิตของคนเราล้วนไร้ที่มาไม่สามารถคาดเดาที่ไป ไม่สามารถแม้จะคาดเดาทิศทางของมัน...หลายเรื่องไม่น่าเกิด หากมันก็เกิดขึ้น...เกิดขึ้นเพื่อพลิกฟ้าคว่ำดิน พลิกชีวิตของผู้คน

เมื่อหาเหตุผลไม่ได้ มนุษย์จึงต้อง‘เชื่อ’...เชื่อว่านี่คือพรหมลิขิต...คือเพลงชีวิตที่ท่วงทำนองของมันเกิดขึ้นจากการขีดกำหนดของพระพรหม