“ถ้าคุณเจอคุณเวหาแล้ว
ช่วยฝากบอกเขาหน่อยได้ไหม
ว่าฉันรอเขาอยู่
รอให้เขากลับมาทำตามสัญญา”
แววตาของคมสันต์เข้มขึ้นเล็กน้อย
ด้วยแรงอารมณ์ที่หญิงสาวมองไม่ออก
“เขาจะรู้ใช่ไหมว่ามันคืออะไร”
“บอกเขาแค่นั้น คุณเวหาต้องจำได้ บอกเขาแค่นั้นก็พอ”
แววตาหวานเชื่อมบ่งบอกถึงความรัก
ที่เจ้าตัวมีให้ชายหนุ่มที่ตนถวิลหา
มันฉายชัดในดวงตาคู่สวยเสียจนเขาสัมผัสได้
“ผมจะบอกเขาให้”
คมสันต์จ้องใบหน้าที่ยังเปล่งประกายด้วยความสุข
มือของชายหนุ่มเผลอยกขึ้นเล็กน้อย
ก่อนที่เขาจะบังคับมันเอาไว้
ไม่ให้...เผลอไปสัมผัสใบหน้านวลตรงหน้า