ก็ไม่ใช่เพราะแผนพังงานแต่งงานน้องสาวของเธอหรอกหรือ ที่ทำให้โตมรต้องอดรนทนไม่ไหว ฉุดลากขนิษฐามาไว้ที่รีสอร์ตริมทะเล กักตัวยายตัวแสบไว้ไม่ให้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร แต่กลับย้อนเข้าตัวเขาเสียเอง เมื่อต้องปกป้องศักดิ์ศรีของเธอด้วยการแต่งงาน จะแต่งก็แต่ง เขาไม่ขัด แต่การจะถูกผูกมัดทั้งที มันก็ต้องมีอะไรดีๆ มาแลก

“ถ้าคุณไม่พอใจก็ยกเลิกการแต่งงานไปสิ หรือว่าอยากให้เกิดเรื่องงามหน้าขึ้นมาก่อน ถึงจะตัดสินใจได้”
“เสียใจ เพราะหลังจากแต่งงานไปแล้ว จะไม่มีผู้ชายหน้าไหนกล้ามายุ่งกับคุณอีก”
“งั้นคุณก็เตรียมตัวมีเขางอกบนหัวได้เลย เพราะฉันจะมีชู้!” หญิงสาวบอกออกไปอย่างไม่คิดจะยอมแพ้
โตมรหักพวงมาลัยรถเข้าจอดข้างทางในทันที และโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว มือแข็งราวคีมเหล็กของเขาก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็กของเธอ บีบแรง ก่อนที่เสียงดุกร้าวจะดังตามมา
“งั้นคุณก็เตรียมตัวเก็บศพชายชู้พวกนั้นได้เลย อ้อ...ไม่สิ” เขาหยุดคำพูดไว้นิดหนึ่ง “เพราะผมมีวิธีทำให้คุณไม่มีแรงไปหาชายชู้ที่ไหนได้”
“คุณ!” ขนิษฐาครางออกมาเบาๆ ใบหน้าแสนสวยฉายแววตื่นตระหนกแวบหนึ่ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความโมโหในคำขู่ของเขา “คุณมันโรคจิต!”
โตมรกระตุกยิ้มตรงมุมปาก “เพิ่งรู้เหรอ”