คำโปรยของเมฆซ่อนจันทร์

แม้เป็นแค่เงา...แต่เธอกลับเต็มใจ
เพราะ ‘พระจันทร์’ ดวงนี้
อยากอยู่ใกล้ ‘เมฆ’
***********************
“ฉันเกลียดเธอเพียงจันทร์” ประโยคนี้ยังกึกก้องในหัวใจ
“จันทร์ขอโทษค่ะคุณเมฆ” คนที่กำลังถูกเค้นความจริง น้ำตารินไหล ต้องยอมเปิดปากบอกทุกอย่างให้ชายตรงหน้าได้รับรู้และก้มหน้ายอมรับผิด ไม่คิดจะไปไหน พลางนึกสงสารเมฆาไม่น้อย ปากหนานุ่มถึงกับเหยียดมองว่า หยาดหยดน้ำตานั้นคือสิ่งมายา
“น้องสาวของเธออยู่ไหน” ชายหนุ่มกดตะคอก เมื่อได้รู้ความจริงอันน่าเจ็บปวดว่า สองพี่น้องรวมหัวกันหลอกเพียงเพราะเห็นเขาเป็นบ่อเงินบ่อทอง
“ดาว...ไปแล้วค่ะ” เมื่อความแตก เพียงดาวตัดสินใจหนีไปกับคนรัก ทิ้งพี่สาวให้อยู่เผชิญกับความผิดเพียงลำพัง ทั้งที่เพียงจันทร์พยายามเตือนแล้ว
คนฟังถึงกับหัวเราะในลำคอ ทั้งเดือดทั้งแค้นอย่างสุดจะระงับ “ในเมื่อน้องสาวเธอหนีไปแล้ว เธอต้องอยู่ชดใช้สิ่งที่ฉันเสียไป จนกว่าน้องสาวของเธอจะกลับมา”

คำโปรยของผึ้งไร้รวง

เธอคือผึ้งตัวน้อยที่ไร้รัง ปีกเล็กๆ ต้องตีไวๆ บินต้านแรงลม แต่แล้วจู่ๆ กลับมีหนึ่งมือใหญ่ยื่นเข้ามาช่วยประคอง ชายผู้นั้นเป็นเสมือนต้นไม้ใหญ่ แต่จะทำอย่างไรดีในเมื่อต้นไม้นั้นเหมือนจะมีเจ้าของอยู่แล้ว

*********************************************

“เราจบกันเท่านี้ ผึ้งจะขอไปตามทางของผึ้ง”
“ไม่มีวันนั้นหรอกมธุรส ถ้าต้องการออกไปจากชีวิตของฉัน มีทางเลือกทางเดียวเท่านั้นคือความตาย อยู่ที่ว่าเธอหรือฉันจะเป็นฝ่ายจากไป” นัยน์ตาคมวาวโรจน์ มือค่อยๆ คลายออกปล่อยหญิงสาวได้สมใจ กระนั้นกลับเหยียดยิ้มมุมปากแล้วนิ่งเงียบ อย่างที่บอก ’ความตายเท่านั้นที่จะพรากเธอและเขาให้จากกัน’
ชายหนุ่มจะยังไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น พูดกันไปคงเปล่าประโยชน์ถ้าในใจของฝ่ายหญิงมีความโกรธสุมอยู่และกิริยาต่อต้านก็สั่นคลอนหัวใจดวงโตได้มากโข ถึงต้องตายจากกันจะไม่มีวันปล่อยมือออกจากร่างบอบบาง และไม่ได้ถือโทษใดๆ ทั้งสิ้น
“งั้นก็เอาปืนมาสิคะ ผึ้งจะได้ตายไปจากความเจ็บนี้”