“หนิงเชวียเอ๋ย เจ้าช่างโชคดีนัก หรือคิดอีกทีเจ้าอาจจะโชคร้ายมากก็เป็นได้”

นี่คือคำพูดบรรยายถึงหนิงเชวียตอนนี้ได้ดีที่สุด ที่ว่าโชคดีเพราะรอบตัวมันแวดล้อมด้วยยอดคนผู้บรรลุด่านฌานขั้นสูง หากเปลี่ยนเป็นชาวบ้านธรรมดา ทั้งชีวิตจะได้เจอผู้ฝึกฌานสักคนหรือไม่ก็ยังไม่แน่ ที่ว่าโชคร้ายก็เพราะมันยังอ่อนด้อย แต่กลับต้องข้องเกี่ยวกับคนเก่งมากมาย อาจเป็นสาเหตุให้ท้อแท้หมดกำลังใจ

แต่หนิงเชวียเป็นคนหลงตัวเอง มันมั่นใจว่าตนมีดีมากพอ หากสถานที่ดุจแดนเซียนอย่างสถานศึกษาไม่เหมาะกับมัน ก็ไม่มีที่ใดในโลกจะเหมาะอีกแล้ว ชีวิตบนเขากับเหล่าศิษย์พี่ผู้แปลกประหลาดจึงเป็นไปอย่างดียิ่ง แล้ววันหนึ่ง...มันก็วาดยันต์ชุดแรกออกมาสำเร็จ!

ยามนั้น ไกลโพ้นออกไป ณ ทุ่งร้างแดนเหนือได้เกิดการประหัตประหารนองเลือด ทุกสำนักพรรคอารามจึงพากันตื่นตัว ราชสำนักต้าถังและสถานศึกษาเองก็เคลื่อนไหวแล้ว!!