"ฉันกำลังจะอายุยี่สิบสองในอีกสองวันข้างหน้าค่ะเพราะงั้น คุณคงจะเรียกฉันว่าสาวน้อยไม่ได้มั้งคะ "
"หึๆๆ...เธอกำลังจะยี่สิบสองแต่ฉันสามสิบเจ็ด เราห่างกันสิบห้าปีคนสวย คราวนี้เธอคิดว่าฉันมีสิทธิ์เรียกเธอว่าสาวน้อยได้หรือเปล่าล่ะ หือม์..."

" หยุด...เพชรน้ำหนึ่ง ฉันบอกให้เธอหยุดดิ้นเดี๋ยวนี้ แล้วเราก็มาคุยกันดีๆ "
" ไม่หยุด...ไอ้บ้า..ฉันเกลียดแก ไอ้..."
" ถ้าเธอด่าฉันออกมาอีกแค่คำเดียวนะน้ำหนึ่ง ฉันจะจับเธอเอาตรงนี้ และ เดี๋ยวนี้ ถ้าไม่เชื่อก็ด่ามาอีกสิ ด่าสิ " คาวินขู่เสียงเข้ม
" ไอ้...ไอ้...ฮือๆๆๆๆๆ... " เพชรน้ำหนึ่งกระทืบเท้าเร่าๆ ร้องไห้ฮือออกมาอย่างเจ็บใจที่ทำอะไรเขาไม่ได้
ฮือๆๆๆ
" เงียบ...หยุดดิ้น ถ้าเธอยังไม่ยอมหยุดฉันจะจับเธอทำเมียจนถึงเช้า ข้าวปลาไม่ต้องกิน ดูสิว่าเธอยังจะมีแรงแผลงฤทธิ์ได้อยู่อีกไหม เอาไงตกลงเธอจะยอมหยุด แล้วมานั่งคุยกับฉันดีๆ หรืออยากให้ฉันจับเธอกดโดยที่ไม่ต้องคุยอะไรกันอีก "
" ฮือๆๆๆ...ฉันไม่คุยกับแก...ฮือๆๆๆ..."
" ตกลงว่าจะต้องให้ฉันจับกดให้ได้ใช่ไหมถึงยังไม่ยอมหยุดพยศ " คาวินยังไม่วายขู่ มองสบตาสาวน้อยที่ตวัดสายตาขึ้นมาด่ากราดใส่เขาอย่างยังไม่อยากจะยอมแพ้
" ฮือๆๆๆ... "
" ว่ายังไงจะนั่งคุย หรือนอนแล้วไม่ต้องคุย ครางอื้อๆ อ้าๆ ซีดๆ ซาดๆ อย่างเดียว เลือกมาฉันจะได้สนอง "