“กั้งดูแลลูกและตัวเองได้ค่ะ น้าเมฆไม่ต้องห่วง” ไม่อยากจะเดินออกจากอ้อมกอดอันอบอุ่นของน้าชายเลยสักนิด แต่เจ้าหล่อนก็ต้องหักห้ามใจผลักออกมาจากวงแขนของเขา แหงนมองหน้าชายหนุ่มซึมซับเอาความทรงจำไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ รับรู้ชะตาชีวิตของตัวเองดีว่าไม่มีสิทธิ์ในตัวชายหนุ่มอีกแล้วแม้แต่อ้อมกอดนี้มันไม่ใช่ของเธอ
“ที่รักฟังน้านะ” กระซิบเสียงแหบแห้ง มันไม่มีแม้แต่น้ำลายมาหล่อเลี้ยงลำคอเอาเสียเลย มือใหญ่ล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ทถืออะไรบางอย่างออกมาให้เธอดู
“น้าเมฆขา…อย่าไปนะคะอยู่กับกั้งและลูกได้ไหม?” กังสดาลมองกล่องสี่เหลี่ยมสีดำในมือใหญ่ แล้วเปรยชื่อเขาแต่ก็ต้องหยุดคำขอร้องไว้ในทรวงอกเก็บไว้ในห้วงลึกของหัวใจ เธอไม่อยากเป็นคนเลวเห็นแกตัวขอร้องชายหนุ่มให้อยู่กับเธอที่นี่
“แหวนวงตระกูลใส่ไว้นะครับ อันนี่สร้อยของลูกเรา” เมษากุมมือเรียวสวยขึ้นจูบแผ่วเบาทั้งห้านิ้วก่อนที่จะสวมแหวนทองคำขาวหัวเป็นหยกสีเขียวน้ำงาม เขาสั่งทำให้เข้าพอดีนิ้วของเจ้าหล่อนก่อนที่จะบินมาหาเธอ
“ค่ะ” ยืนอุ้มลูกเนื้อตัวสั่นระริกแนบร่างเข้าหาความอุ่นจากกายน้าชายซึมซับแอบสูดดมกลิ่นตัวของเขาไว้ให้มากที่สุด เธอไม่ได้หนาวเพราะอุณหภูมิลบศูนย์แต่ที่เธอสั่นไหวเพราะเธอกำลังหนาวหัวใจที่มันแข็งด้านชาเพราะความเจ็บและกำลังจะแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ เพราะเขากำลังจะเดินไปจากเธอ
“วันนี้วันจันทร์…วันศุกร์น้าจะมาหา” นับนิ้วให้เธอดูด้วยความสะเทือนหัวใจ แล้วก้มหน้าเข้าหาลูกน้อยจูบผิวพวงแก้มอันนุ่มนิ่มแผ่วเบาหลายครั้ง จนทำให้หนูน้อยในอ้อมกอดของมารดาตื่นผวา
เมษามองหน้าหญิงสาวด้วยความช้ำสะเทือนใจเมื่อเห็นน้ำตาคลอเบ้าตาดวงโตคู่นั้น โน้มใบหน้าเข้าหาโฉบเฉียวเรียวปากหยักจูบซับเช็ดน้ำอุ่นร้อนไล่สัมผัสริมฝีปากหนาพรมจุมพิตไปตามดวงหน้าหวานประกบเรียวปากสวยตอดซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาไม่อยากจะละเลยริมฝีปากของตัวเองออกจากเธอเลย แต่ก็ต้องตัดใจหยุด ก้มหน้ามองเมียและลูกสักพักแล้วกลั้นใจสุดกำลังเดินทอยหลังไปสองก้าวแล้วรีบตัดใจหันหลังก้าวเดินไปขึ้นรถด้วยหัวใจแตกละเอียด
“อึกกก” มืออวบสั่นกำสร้อยทองคำขาวมีจี้ล็อกเก็ตรูปหัวใจล้อมเพชรข้างในเป็นรูปถ่ายพ่อแม่ลูก ในที่สุดเมษาก็เลือกที่จะปกป้องดูแลคนของเขามากว่าเลือกเธอ กังสดาลได้แต่ยืนยิ้มสมเพชตัวเอง เธอหนาวจนสั่นอุ้มลูกแนวทรวงอยู่หน้าอาพาสร์เม้นท์ดวงตากลมโตนั้นพร่ามัว
สั่นระริกแต่ไม่มีแม้แต่น้ำตาที่จะไหลมองแสงไฟรถด้านหลังของเขาวิ่งห่างและเลือนหายจากไปเหมือนกับหัวใจของเขาที่เลือกที่จะไปอยู่เคืองข้างครอบครัวเขามากกว่าที่จะอยู่ดูแลเธอกับลูก…