วสันตฤดูปีที่แล้ว วัดลั่นเคอส่งเทียบเชิญไปงานเทศกาลอวี๋หลันมาที่สถานศึกษา
แน่นอนว่าตัวแทนที่จะไปร่วมงานนี้ก็คือศิษย์คนเล็กสุดของจอมปราชญ์
หนิงเชวียไม่อยากไปแม้แต่น้อยเพราะความที่มีชนักติดหลัง
ด้วยมีความเป็นไปได้ค่อนข้างมากว่ามันอาจเป็นบุตรของหมิงหวังในคำทำนาย
ซึ่งไม่ว่าเต๋าหรือพุทธล้วนถือการกำจัด ‘ความมืด’เป็นภารกิจอันสำคัญที่สุด
แต่มันก็ไม่อาจไม่ไป เมื่อโรคประจำตัวของซังซังกำเริบรุนแรง
ทั้งสถานศึกษาและอาศรมเทพไม่มีปัญญารักษานาง
หากแต่มหาเถระที่เร้นกายอยู่ในวัดลั่นเคออาจสามารถกระทำได้
ด้วยเหตุนี้ หนิงเชวียกับซังซังจึงเริ่มออกเดินทางสู่แดนใต้
โดยที่สำหรับหนิงเชวียแล้ว นี่อาจเป็นการเดินเอาคอตัวเองไปพาดไว้บนเขียงก็เป็นได้!