#โปรยปกหน้า
จะมีชายใด ไม่อยากจมดิ่งในห้วงเสน่หาและกลิ่นกายาของเนื้อนาง

#โปรยปกหลัง
เมื่อ ‘เนื้อนาง ลักขณา’ สาวน้อยวัยใสผู้ไม่เดียงสากับเรื่องคาวโลกีย์
ต้องจากอ้อมกอดของทุ่งนาป่าไร่ เข้ามาศึกษาต่อในเมืองกรุง
ภายใต้การอุปถัมภ์ของอาจารย์สอนภาษาฝรั่งเศส อย่าง ‘ทัตเทพ ทิวากร’
ผู้รักการเล่นเปียโนเป็นชีวิตจิตใจ เขามีเสน่ห์อันเหลือร้าย
ดึงดูดให้ใครต่อใครต่างหลงใหลในรสรัก จนไม่อาจถอนใจได้
แม้นกระทั่งเธอ...ซึ่งเป็นแค่เด็กในปกครอง
จะทำยังไง ถึงจะได้นอนครวญคราง
ภายใต้ร่างกำยำที่ฝันถึงทุกคืนวัน
ยิ่งได้เห็นภาพเร่าร้อนชวนอยากลิ้มลองวันนั้น
สาวน้อยก็พาลจินตนาการไปไกลจนสุดกู่
ชายหนุ่มมาดสุขุมวัยสี่สิบ...ทำให้เด็กสาวผู้ไม่ประสาในเรื่องของความใคร่
กลับกลายเป็นสาวผู้ช่ำชองในเชิงรัก จนคนที่พร่ำสอนอย่างเขา
ไม่อาจหักใจ ยกเธอให้กับใครได้อีก
นั่นเพราะเขา...กำลังจมดิ่งในห้วงเสน่หาและกลิ่นกายาของเนื้อนางอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
“นางจ๋า ฉันทนไม่ไหวแล้ว เราขึ้นกันเถอะ”
“ไม่ได้นะคะ นางยังเก็บบัวได้ไม่เยอะเลย คุณเทพขึ้นไปก่อนเถอะค่ะ
พรุ่งนี้ป้าแกจะไม่มีสายบัวทำแกง นางอยากกิน”
“แต่ตอนนี้ฉันอยากกินนาง”
ชายหนุ่มดึงร่างบางเข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยง หลังจากฝากรอยแดงเป็นปื้นบนทรวงอก
ก่อนจะลากเธอลอยคอไปเกาะราวบันไดบ้าน
“จะทำอะไรคะ ไม่เอานะ”
“ก็ฉันจะเอานี่ เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่สิรู้มั้ย”
“ผู้ใหญ่มูมมาม น่าเชื่อฟังตรงไหนคะ”
“ถ้างั้นนางก็กินฉันแทนแล้วกัน”
“อ๊าย! คนแก่ตัณหากลับ...”